Dla wszystkich tych, którzy na co dzień w pracy operują na danych z wielu plików oraz tabelach przestawnych, przyda się wskazówka jak połączyć dane z kilku arkuszy czy nawet plików w jedną finalną tabelę przestawną. Nie chcemy przy tym modyfikować danych w plikach źródłowych. Pierwszy sposób wykorzystuje kreatora tabel przestawnych, który w nowszych wersjach programu Excel zniknął z interfejsu.
Czasem w tabeli przestawnej (lub na wykresie przestawnym) potrzebna jest nam wartość skumulowana liczona od początku kolumny. Na szczęście nie wymaga to ręcznego ustawiania sum z poprzedzających wierszy. Przydatna jest funkcja Running Total, czyli Suma bieżąca w tabeli przestawnej, która pojawiła się już w Excelu 2010.
Przy wyborze pola tabeli przestawnej do obszaru Wartości automatycznym podsumowaniem staje się suma dla danych liczbowych i licznik dla danych tekstowych. Ten drugi oznacza wskazanie liczności rekordów przypisanych wierszowi tabeli przestawnej.
Oto odpowiedzi na najczęstsze pytania użytkowników tabel przestawnych: jak ustawić układ klasyczny, jak utworzyć wykresy przestawne, jak ustawić automatyczną zmianę tytułu wykresu, jak zmienić źródło danych.
Poprzez samo przeciąganie i upuszczanie pól tabeli przestawnej nie zawsze uzyskamy wynik, który nas zadowoli. Gdy dane źródłowe wymagają pewnych operacji matematycznych, z pomocą przychodzą pola obliczeniowe i elementy obliczeniowe, które pozwolą dodać formuły do kolumny lub wiersza.
Tabele przestawne są wyjątkowo cennym narzędziem analitycznym programu Excel, umożliwiającym dynamiczną reorganizacją, wyświetlanie i przeglądanie danych. W standardowym arkuszu trudno zmienić organizację arkusza, natomiast tabele przestawne pozwalają – nie naruszając struktury danych źródłowych – na przestawienie i wybieranie interesujących kolumn i wierszy.