To my, jako użytkownicy Excela, sami decydujemy kiedy dana formuła jest „tablicowa” bądź „nietablicowa”. W pierwszym przypadku wystarczy, gdy przy wpisywaniu odpowiedniej formuły zastosujemy kombinację klawiszy Ctrl+ Shift+ Enter. Operacja ta pozwoli na wykorzystanie formuły do obliczeń, jednakże nie na pojedynczych komórkach, ale na tablicach.
Funkcją, która sprawia wiele kłopotów początkujacym użytkownikom Excela, a która po jej opanowaniu okazuje się być jednym z większych udogodnień przy pracy z dużą ilością danych, jest WYSZUKAJ.PIONOWO (VLOOKUP).
Znana jest nam już szybka eksploracja danych w tabeli przestawnej. Na szczęście, to narzędzie może być wykorzystane także w przypadku wykresu, jeśli znajdują się na nim elementy należące do zbudowanej wcześniej hierarchii.
Kolejną nowością w programie Excel 2013 jest tworzenie hierarchii w modelu danych. Jak czytamy w artykule o tworzeniu hierarchii w PowerPivot, możemy zbudować taki porządek dla danych geograficznych lub kalendarzowych.
Wykresy przestawne są dobrze znane osobom operującym na dużym zbiorze niezagregowanych danych. Pozwalają na ich przejrzyste przedstawienie, a także szybkie wprowadzanie modyfikacji. Nowością w Excelu 2013 jest wykres przestawny, który możemy stworzyć bez konieczności wcześniejszego utworzenia tabeli przestawnej.
Z pewnością spotkaliście się z potrzebą zbudowania zestawienia, pogrupowania, czy podsumowania danych pochodzących z różnych źródeł: z oddzielnych tabel w skoroszycie Excel, z różnych skoroszytów, czy nawet z baz danych programu Access.
Profesor Edward Tufte, znany ze zgłębiania tajemnic wizualizacji danych (lub nieskrytych faktów, na które zwykły człowiek nie zwraca uwagi), w swoich publikacjach stworzył między innymi pojęcia „chartjunk” oraz „lie-factor”.
W poprzednim artykule pisaliśmy o efektywności wykresu z dwiema osiami, natomiast w tym przedstawimy je od strony warsztatu, czyli jak stworzyć wykres z dwiema osiami i jakie możliwości daje nam w tej kwestii Excel 2013?
Często konieczne jest przedstawienie na jednym wykresie danych o znacznie różnych wartościach dwóch zmiennych bądź mierzonych w różnych jednostkach. W takiej sytuacji jednym z rozwiązań jest zastosowanie wykresu z dwiema pionowymi osiami. Jakich błędów należy uniknąć, tworząc taki wykres?
Wykres bąbelkowy jest wszystkim znany. Spełnia on funkcję wykresu punktowego z dodatkową informacją – wielkością bąbelka, która opisuje kolejną zmienną. Nowością w Excelu 2013 jest możliwość dodawania opisów bąbelków w formie dowolnych kształtów oraz wstawiania dowolnych etykiet z zakresu komórek.