Mapa cieplna to rodzaj wizualizacji danych wywodzący się z kartografii, który „tłumaczy” liczby na kolory. Każdy element tabeli (macierzy z danymi) przybiera postać kolorowego kształtu (kwadratu, koła, piksela, kształtu nieregularnego), którego kolor odpowiada wartości, jaką prezentuje.

[grwebform url="https://app.getresponse.com/view_webform_v2.js?u=N3vX&webforms_id=9648602" css="on" center="off" center_margin="0"/]

Skąd się wzięła mapa cieplna?

Określenie „cieplna” (ang. heat, które możemy tłumaczyć też jako „termiczna”) zostało zaproponowane przez projektanta oprogramowania Cormaca Kinney w 1991 roku, by opisać ekran z informacjami o rynku finansowym w czasie rzeczywistym wyrażonymi za pomocą koloru.

Pierwsze analizy tego typu miały już miejsce wcześniej, gdy na ekranach przedstawiano macierze danych za pomocą pikseli w odcieniach szarości: duże wartości jako ciemnoszare i czarne, niskie wartości jako piksele jasne. Leland Wilkinson opracował pierwszy program komputerowy w 1994 roku (SYSTAT) w celu wytworzenia mapy cieplnej z wykorzystaniem wysokiej rozdzielczości ekranu i różnych kolorów grafiki.

Podsumowując, technika mapy cieplnej jest młoda i jeszcze nie raz jej zastosowanie nas zaskoczy.

Przykłady użycia koloru jako wartości liczbowej

Ponieważ nasz mózg świetnie radzi sobie z sygnałami, które znamy, bardzo często na mapach cieplnych wykorzystuje się kombinację kolorów zielony-żółty-czerwony wraz z ich przejściami. Wynika to niekoniecznie z faktu, że jest najszybsza (badania pokazały, że czasami jednokolorowe czy dwukolorowe palety są bardziej efektywne) czy też najbardziej efektywna (daltoniści mają z nią problem), ale dlatego, że mieliśmy z nią już styczność przy doświadczeniach z rozszczepieniem światła czy też na mapach fizycznych. Dobór koloru jest na pewno sprawą kluczową. Przykładowe zastosowania obejmuję wszystkie dziedziny, gdzie wykorzystuje się dane – od analityki biznesowej po biotechnologię.