Wykres horyzontalny (ang. horizon chart) jest szczególnym rodzajem wykresu warstwowego, który został zaprojektowany, aby przekazać na niewielkiej powierzchni bardzo dużą ilość informacji i wysłać sygnał za pomocą koloru. Powstał na podstawie badań prowadzonych w celu znalezienia równowagi między czasem na przeanalizowanie dużej ilości danych przekazywanych na wizualizacji (wysoki poziom data density) a dokładnością wizualizacji.

[grwebform url="https://app.getresponse.com/view_webform_v2.js?u=N3vX&webforms_id=9648602" css="on" center="off" center_margin="0"/]

Przykład wykresu horyzontalnego

Wyobraźmy sobie sytuację, w której analizujemy wyniki za 12 miesięcy dla całego zespołu handlowego, składającego się z 48 osób.

Jak sprawić, że zobaczymy wyniki wszystkich na raz w formie graficznej, która będzie nam umożliwiała wyszukiwanie interesujących nas zależności? To właśnie idealne miejsce na zastosowanie wykresu horyzontalnego.

Jak interpretować wykres horyzontalny?

Pojedyncza seria takiego wykresu powstaje jako wykres warstwowy, przy czym warstwa dodatnia (niebieski) i ujemna (czerwony) są rysowane na tym samym poziomie:

Dodatkowo wykres składa się z kilku warstw (pięter) nałożonych na siebie, aby zaoszczędzić miejsce. Każda kolejna warstwa otrzymuje coraz większą intensywność, aby wysyłać sygnał.

Na tradycyjnym wykresie warstwowym wykres ten wyglądałby tak:

Wady i zalety wykresu horyzontalnego

Podsumowując wykres horyzontalny, warto ocenić wszystkie jego „za” i „przeciw”.

Zalety

Po pierwsze, pokazuje dużo danych, zajmując mało miejsca, czyli coś, co na dashboardach jest na wagę złota. Po drugie, poprawne zastosowanie koloru w jego konstrukcji (skala czerwony-niebieski, bazowanie na odcieniu) powoduje, że przykuwa uwagę odbiorcy. Po trzecie, wykres pozwala dostrzec wzorce, których w tradycyjny sposób moglibyśmy nie odkryć.

Wady

Niewątpliwie wykres ten nie jest intuicyjny na pierwszy rzut oka, jest to w końcu pewna innowacja, której najpewniej nasz odbiorca nie będzie rozumiał. Po drugie, wykres uniemożliwia dokładne porównanie liczbowe, w szczególności między dodatnimi i ujemnymi elementami o różnym natężeniu koloru. Po trzecie, nie może funkcjonować samodzielnie – będzie wymagał za każdym razem możliwości pokazania wybranych danych w innym ujęciu, np. po wybraniu konkretnych przedstawicieli, będziemy porównywać ich wyniki na tradycyjnym wykresie liniowym.